« Иды соби на очерета , на болота , та на свои миста , де витеръ не вiе , де сонце не грiе , де праведнее сонечко не сходытъ , де людьскый гласъ не заходытъ ; де люде не хрестятся . Трясы соби очеретами , та своимы лыстами».
« Лыхорадка ! ты прозирна , ты водяна , ты й витряна , надумана й погадана . Пиды соби на воды , на витры , на огни и на дыма ! Тутъ тоби у голови не стоятъ , жовтои кости не ламать ! Пиды ты соби на огни , на дамы , на велыки степа ! Тамъ тоби буде хорошее гулять и людей морськыхъ знобытъ»
« Бишихо , татарко ,
Б. цыганко ,
Б. жидiвко !
Тутъ тобi ни гуляти ,
Червоноi крови ни пити ,
Жовтои кости не ломити ,
Бiлого тила ни въялити .
Иди соби на сине море ;
Тамъ тобi ,бувати ,
Тамъ тобi гуляти ,
Жовтоми писками перисипати ,
Водами переливати , -
Очеретом трясти
I болотами трясти .
Я тебе заклинаю
I на тем вiчний ножом зарубаю .
Иди соби – де кури не пьютъ ,
Де молодiци на гуляння ни ходятъ
Де козакъ коня не напувае,
Де дiвча косы не расплiтае ».